ज्योती कहाँ गै गयौ ?

आत्माराम सदा सुशान्त दिलका; आत्मा निवासी थियौ।

भोला शंकरको सदा हरघडी; नामै जपेका थियौ॥

विद्यार्थीहरुको दिलै भरिदिने; ज्ञानै दिएका थियौ।

सारा इष्टसखा समाज सबका; ज्योती कहाँ गै गयौ॥

                 ॥१॥

हाम्रो सत्यवती भयो अब यहाँ; टाके टुहूरा सरी।

आत्माराम गुरो अभाव यसले; धक्का दियो बेस्सरी॥

कैलासै पुरिमा बसेर गुरुले; श्री शम्भुको साथमा।

आनन्दै लिनुभो गुरो हजुरले; हामी दुःखी छौँ यहाँ॥

                   ॥२॥

ज्योती हौ दिलका कहाँ किन गयौ? हामी दुःखीतै भयौँ।

लक्ष्मी मेडमको पिडा नयनले; देख्नै नसक्ने भयौँ॥

हे अम्बे जननी लुकाई अहिले; हाम्रा गुरु लै गयौ।

आत्माको दिपकै धिपिक्क हुनगो; ज्योती कहाँ गै गयौ॥

                    ॥३॥

हाम्रो पुण्यभुमी छ सत्यवती नै; यो राष्ट्रको नाम हो।

त्रेतामा छ तपोधना बुझिलिँदा; भर्‍याङ द्धापर भयो॥

नैपाली कलिमा छ नाम यसको; नेपाल महात्म्येमा।

प्रमाणै मिलिगो पुराण यसको; ढुक्कै बनौँ सबजना॥

                   ॥४॥

यस्तो पावन यो सुरम्य भुमिको; बासै मिलेको हुँदा।

कैलाशै रमना अवश्य हुनगो; आत्मा जिवात्मा सदा॥

साह्रै झल्झलनै थियौ हरघडि; हर आत्ममा रम्दथ्यौ।

आँखाका नयनै बनेर अहिले; ज्योती कहाँ गै गयौ॥

                 ॥५॥

रचयिताः देवकीनन्दन शरण भण्डारी

देवदह-७, रुपन्देही

लुम्बिनी प्रदेश, नेपाल