हिन्दु धर्म कता कता तिर गयो; हामी गयौँ के कता ?
हिन्दुको तनमा बिनाश हुनगो; चोटी जनै बेपता ॥
लेख्ने छौं अहिले विधान जगमा; राष्ट्रिय हिन्दुत्वनै ।
आफ्नै भेष टुपी समाल्न नसके; गर्छौ गफै के कति॥
॥१॥
हाम्रो सम्पति हो यसै शरीरमा; चोटी जनै यै भयो।
यस्को संरक्षणै नगर्ने जनता; हिन्दु विरोधी भयो॥
माताको शिरमा सदासर्वदा; बस्त्रै रहेमा भलो।
साडी नै पहिरे चटक्क हुनियो नेपाल मातृ थलो॥
॥२॥
राधेश्याम भनौ सदा हरि हरै; यिनमा लगाउँ मन।
हाम्रो यो अभिवादनै रहिरहोस्; जैमातृ भूमि भन॥
हे बाबा जननी यसै धरतीका; सन्तान हौँ है बुझौँ।
नेपाली जननी शराप नदिउन्; दिलमा यि शब्दै गुनौं॥
॥३॥
मम्मी ड्याड यि शब्द घरमा; सुन्नै नपर्ने बनौं।
माता श्री जननी पीता घरमहाँ; बच्चा भनाउने गरौं॥
राधाकृष्ण भनी यि बालहरूमा; सीता हरि पार्वता।
भोला शंकर नै यि नाम धरदा; होला पछि मुक्तिता॥
॥४॥
नेपाली सुरुवाल नै पहिरदा; दौरा हुने सुन्दरै।
टोपी यो शिरमा लगाउनि हुँदा; नेपाल झल्किन्छनै॥
अध्यात्मै पथका पथिकहरूमा; मेरो छ यो बन्दना।
नेपाली रूपधारणै गरिकनै; लागौँ सबै कर्ममा॥
॥५॥
नेपाली अनुहारमा झलकता; हामी समर्पण गरौं।
भेदा भेद सबै विनाश गरर्दै; एकात्मतानै बनौं॥
ॐकारै परिवारको घरमहाँ; आहार शुद्वै गरौं।
शुद्वै भोजनले सप्रिन्छ मनयो; ज्यानै नखाने गरौं॥
॥६॥
आत्माकै तुलना गरेर सबले; आत्मा परात्मा चिनौं।
आत्माको पहिचानले सरलता; जन्मिन्छ यै नै बुझौँ॥
शुद्धाभाव भयो भने मुलुकमा; विकास सद्भावना।
धर्मै संरक्षणै गरेर रहलान्, नेपाल सन्तानता॥
॥७॥
साह्रै दुष्ट भयो कलीयुग रुखो; माया दया छैननी।
बाबा श्री जननी र मान्य जनमा; अमान्यता फन्फनी॥
गम्यागम्य कतै विचार नगरी; भोगी विलासीहरू।
जानेछन् नरकै ति कष्ट सहदै; दुष्टात्म पापीहरू॥
॥८॥
कामै क्रोध र लोभले जगतमा; संसार मास्ने भयो।
मेरो के धरमै विचार नगरी; सर्वस्व खाँदै गयो॥
राष्ट्रैको धरमै विनाश गरने; यैकाम क्रोधै भयो।
नेपाली भूमिको त हिन्दु धरमै; खाने भयो लोभयो॥
॥९॥
हरि ॐ
विश्व हिन्दू महासंघ, जिल्ला शाखा रुपन्देहीद्वारा प्रकाशित ॐ ज्ञानज्योति द्विमासिक पत्रिका, अंक ९१, २०७९ को पृष्ठ ४४ मा प्रकाशित रचयिता म स्वयम् देवकीनन्दन भण्डारीद्वारा रचना गरिएको कविता।
0 Comments